Heel veel rode rotsen en een voldaan gevoel

Hoi allemaal! De vorige keer eindigde het weblogbericht met de mededeling dat wij zouden gaan vliegen met een helikopter over de Grand Canyon... Helaas bleek de mist nog steeds te dicht en zijn wij twee keer voor niks naar het heliplatform gegaan... En dus hebben we maar weer eens een ton hotels bezocht. Tijd voor een wandeling door of langs de Grand Canyon hadden we helaas niet, dus groot was onze vreugd toen we de volgende ochtend wel het groene licht kregen voor de vlucht. Joehoe, wat een gave trip was dat! Het duurde maar 25 minuutjes, maar de uitzichten over de grote rode dieptes van de Grand Canyon waren fenomenaal! De kronkelende Colorado rivier in de kloof, steile rotsen en mooie kleuren.

De reisroute bracht ons verder naar het Zion National Park, bestaand uit steile dieprode rotsen met groene begroeiing en een slingerende weg over de bodem van de vallei. We hebben hier 's ochtends fietsen gehuurd en zijn heerlijk het park in geweest. Echt gaaf, tussen die torenhoge rotsen met je mountainbike. We hebben eerst onze fietsen op een gratis shuttlebus geladen die ons naar de top van de slingerweg heeft gebracht, waarna wij terug naar beneden konden zoeven (liever lui dan moe natuurlijk, haha, naar boven fietsen zag ik niet zo zitten ;-) ).

Ook het Bryce National Park hebben we nog aangedaan. Ook rode rotsen, maar dan in hoge smalle 'pinnacles' die vanuit een diepe vallei omhoog rijzen. Tsja, lastig uit te leggen, maar de nationale parken in het zuidwesten van Amerika zijn echt heel mooi. De drukke bling-bling en plastic-fantastic steden zijn niet echt aan mij besteed, hoewel het wel leuk is om ze een keer te zien nadat je ze kent uit alle films en tv-series. Maar de parken, daar zou ik graag meer tijd willen doorbrengen! Ik heb al bedacht dat ik graag met Joeri, een huurauto en een iglotent een keer terug ga, om lekker te wandelen, hiken, kanovaren, raften, mountainbiken, kamperen en genieten van alle natuur. Wat gaaf zeg hier!

Na nog een binnenlandse vlucht naar Denver en een laatste werkdag op het kantoor van onze lokale agent was het tijd voor de terugvlucht. De jetlag is werkelijk niet te geloven, pffff wat ben ik moe! Het hevig krijsende kind op de terugvlucht hielp niet, en op kantoor kon ik gisteren m'n ogen bijna niet openhouden... Maar het was supergaaf, en ik kan iedereen een trip naar het zuidwesten van Amerika aanraden! Ik ga zeker nog eens terug... en dan wel met Joeri :-D

x Ed