Vivir la vida!

Tijd voor het laatste berichtje... Langzaam maakt de jetlag plaats voor het Nederlandse ritme, staan de foto's op de laptop en schallen de Cubaanse liedjes nog steeds uit de speakers thuis. Nog even nagenieten!

Na Trinidad zijn we naar Santa Clara gereden, dé stad van Che Guevarra. We hadden van tevoren onze geschiedenislessen niet echt afgestoft, maar in Santa Clara gaf het museum en mausoleum van Che ons een kijkje in het rumoerige verleden van Cuba. Zoals het vorige bericht al vertelde, zijn er hier veel tegenstellingen: arm maar gelukkig, weinig spullen maar nooit klagen, muziek en mojito's maar nooit iets te kiezen in de supermarkt. Communisme is een vreemd iets, en ondanks dat er eigenlijk ook best goede ideeën inzitten is ons wel duidelijk dat het niet makkelijk is om te leven in Cuba. Maar, zoals onze Cubaanse vrienden continu zeggen: nada es dificil en Cuba, en de mensen vinden altijd wel een manier om het leven te laten werken. Bijzonder.

Tijdens onze reis krijgen we het gevoel dat er nooit toeristen komen in Cuba. Heel gek, want we kennen zelf toch zeker wel 40 mensen die hier rondgereisd hebben (Cuba is erg populair onder onze vrienden de afgelopen jaren). Toch voelt het hier totaal niet zo: de snelwegen zijn leeg, de casa particulares waar we slapen zijn kleinschalig en persoonlijk, we hebben gesprekken met mensen die geen woord Engels kunnen, wegwijzers op straat ontbreken volledig en zoals mensen ons aanspreken lijkt het alsof ze in geen twee jaar een toerist hebben gezien. Erg apart, maar wel extra leuk! Misschien is het niet zo, maar we hebben het gevoel alsof we zelf allemaal nieuwe dingen ontdekken die nog geheim en verstopt zijn, heerlijk.

Na Santa Clara volgde een stop waar we met enige aarzeling naar toe hebben geleefd: het all inclusive paradijs Varadero voor onze tropische afsluiter. We hadden veel zin in wat relax-tijd, en in Varadero hebben we onze intrek genomen in een casa particular (neenee, geen polsbandjes voor ons!). Stiekem zijn we allebei alleen niet echt strandliggers, en drie dagen zon, zee en zonnebrand leek ons eigenlijk wel wat lang. Al snel kwam een nogal idioot plan naar boven: zullen we anders gewoon..... teruggaan? Naar Vinales? De plek waar we het superleuk hebben gehad, lokale vrienden hebben gemaakt en we nog wel even willen genieten van de mooie natuur, mojito-bars en deze keer hopelijk wel blauwe luchten (want: de vorige keer hadden we regen, kou en grijze luchten...). Na wat gegein en gelach meenden we het eigenlijk wel serieus: let's go back to Vinales! :-)

Dussss 6 uur in de auto, terug naar het westen van het eiland. Heerlijk, zo'n huurauto met vrijheid! Wat een topbeslissing was dat, want wat hebben we het leuk gehad de laatste dagen! Toen we de straat inreden (ja joh, het dorp is maar 1 straat, haha) zagen we al bekenden lopen, we checkten weer in bij onze oude vertrouwde casa en genoten op het dorpsplein van een drankje. We werden door een lokale familie uitgenodigd voor een feest, met een volledig gebraden varken als feestmaal en een opa-oom-neef-nicht-tante-broer-en-nog-een-oom die in het Spaans de meest geweldige verhalen hadden, onder het genot van een paar flessen rum en nog meer muziek. Dolle boel!

Het was voor ons een waardige afsluiter van onze trip. De reis vorig jaar naar Brazilië was geweldig en eigenlijk niet te evenaren, maar Cuba heeft toch echt z'n best gedaan nog een streepje voor te krijgen. Wat hebben we al die jaren onze tijd verdaan in Azië, Afrika en het Midden-Oosten? Wij zijn verliefd op Latijns-Amerika! Hasta la vista! <3

x van ons