Back to the future en op naar de Amazone!

Oi a todos!

Voordat ik de jungle induik is het tijd voor een update over mijn afgelopen dagen. Het laatste verhaal eindigde in Brasília, en hier heb ik twee hele leuke dagen gehad. Tarcísio heeft me door de hele stad gegidst, en het is me toch een vreemde plek... In de jaren '40 is de stad gebouwd vanuit het niks als nieuwe hoofdstad van Brazilië; dit om niet São Paulo of Rio de Janeiro voor te trekken. Brasília is opgezet met een stratenplan als een vliegtuig, met alle ministeries in de romp, een fontein en tv toren in de cockpit en woon- en werkblokken in de vleugels. Er staan allemaal futuristische bouwwerken, musea en kathedralen met bogen en bollen, moderne overheidsgebouwen in de vorm van een ufo. Het is echt een behoorlijk saaie stad om te wonen, ze zijn helaas in de planning even vergeten leuke terrasjes en restaurants te bouwen, waardoor je alleen maar kunt eten in shopping malls. Gelukkig hebben ze er daar dan wel weer tientallen van... Het is bijna communistisch hoe alles hier geordend volgens een systeem verloopt. Om eerlijk te zijn: Brasília zou echt geen bal aan geweest zijn als Tarcísio me niet mee op sleeptouw had genomen. Ik heb een leuk kijkje gekregen in zijn leven: de piepkleine kamers waarin iedereen hier woont (en waar je meer voor betaalt dan in Nederland), ik ben meegeweest naar een tentamen Goederenrecht (jaja!) op zijn universiteit en heb in alle shopping malls de parfumwinkelketen bezocht waar hij voor werkt... Haha. Ondanks zijn voorliefde voor parfums en shampoos en slechte loveballad muzieksmaak is hij geen homo, voor wie zich dat al een tijdje vol spanning afvraagt ;-) Wel is hij zelf 25 en heeft een Duitse diplomatenvriendin van 36; spannend verhaal hoor! Ik heb echt twee dagen enorm gelachen, we kenden elkaar natuurlijk alleen maar van een korte middag tijdens mijn vorige Brazilië reis in juli, maar de klik was er nog steeds. We zijn als Jut&Jul per bus de hele stad door gecrosst, en ik kan alle belangrijke monumenten van de beroemde Braziliaanse architect Oscar Niemeyer van mijn lijstje afvinken. Na twee dagen was het ook wel weer mooi geweest, onze mengeling van Engels en Portugees begon langzaamaan steeds meer te haperen, dus na alle Lost in translation lachbuien was het tijd om verder te reizen.

Het vliegtuig bracht mij in Manaus, waar ik nu al twee dagen ben. Het hart van de Amazone, wow! Wat een gave plek om te bezoeken. Ik had me totaal niks voorgesteld bij de stad, maar het is hier verrassend leuk. De stad is opgebloeid ten tijde van de rubbertappers, zo'n 100 jaar geleden, en staat vol met koloniale gebouwen. Ik heb het beroemde operahuis bezocht en lekker op straat verse sapjes en ijsjes gegeten. Mijn god wat is het hier trouwens WARM! Overdag ruim 40 graden, 's avonds nog steeds 30... Poehee. Ik eet denk ik wel drie ijsjes per dag om een beetje op temperatuur te blijven!

Ik heb gisteren een trip naar de Encontro das Águas gemaakt, waar twee rivieren elkaar ontmoeten die samen verder gaan als de machtige Amazone. De donkergekleurde Rio Negro en veel lichtere Rio Solimões stromen bijna twee kilometer naast elkaar zonder te mengen; doordat ze met een andere snelheid stromen, een andere temperatuur en andere dichtheid hebben, zie je twee kilometer lang twee verschillende kleuren water naast elkaar. Heel apart. Er zijn hier in Manaus trouwens wat minder individuele reizigers om bij aan te haken; mijn nieuwe beste vriendin is een bejaarde Nieuw-Zeelandse vrouw van 70+ die op wereldreis is en onderweg in hostels slaapt. Een heel leuk mens, en weer eens wat anders dan feestende twintigers. We delen samen een kamer en hebben een hele leuke avond gehad met caipirinha's van het huis, samen met de superlieve familie die het Big Hostel runt waar ik slaap. Tudo bom dus nog steeds hier in Manaus!

Vandaag begint De Trip waar het me allemaal om te doen is: met een houten boot de Amazone af zakken! Het bootkaartje is gekocht, de hangmat is vanmorgen heeeeel vroeg op de beste plek op het dek vastgeknoopt, en vanmiddag vertrek ik. Het eerste stuk duurt zo'n 36 uur, luierend in m'n hangmat, en dan ga ik voor twee of drie dagen van boord om de Amazone te verkennen. Daarna horen jullie weer van mij!

Beijo, x Ed

P.S. Anne, ik heb hier in Manaus anderhalf uur in een park gezeten en hardlopende mensen geobserveerd, maar niemand die hier z'n witte sokken optrekt... Da's dus toch duidelijk een Rio trend hoor ;-)