Whiehoe, tijd voor de praia!
Blijf op de hoogte en volg Edith
02 Augustus 2012 | Brazilië, Salvador
Oi!
De laatste week van de reis is dan toch echt aangebroken... Tijd voor wat ontspanning: zon, zee en strand aan het eind, zoals het hoort. Vanuit Campo Grande vliegen we naar Salvador, aan de noordoost kust. We hebben tot nu toe alle afstanden afgelegd per bus, maar het stuk dat we nu doen zou ons drie dagen kosten met de bus. Gelukkig hadden we dit in Nederland al bedacht en het vliegticket al aangeschaft; dit scheelt aanzienlijk met de dure lastminute kosten ter plekke.
's Avonds laat landen we in Salvador. Omdat de luchthaven ver buiten het centrum ligt en een taxi duur is, willen we de lokale bus nemen. Als we bij de halte staan te wachten, worden we aangesproken door een Fransman. Hij heeft net via via een lift geregeld en wij kunnen meerijden. Even zijn we op onze hoede, maar de Braziliaan die de lift verzorgt lijkt helemaal okee. Dus daar zitten we dan, in het donker, in een busje bij twee vreemde mannen... Onderweg stoppen we opeens op een vreemde plek in een woonwijk, maar dan blijkt dat we met een privé auto verder gaan rijden. Wij begrijpen er niks van, maar het lijkt allemaal de bedoeling te zijn. Het is gezellig met de Franse Jean en Braziliaanse Vito en we worden netjes midden voor onze pousada afgezet, krijgen nog een kus en een knuffel, en ons wordt een fijne reis gewenst. Aardige mensen hoor, in Brazilië!
Salvador is een geweldige stad. Een oud koloniaal centrum met kinderkopjes en pastelkleurige huizen, overal muziek op straat en capoeiradansers op de pleinen. Wel veel toeristen, meer dan we tot nu toe hebben gezien (okee, buiten het Christusbeeld in Rio dan... Poeh dat was toen echt even schrikken). We vermaken ons een dag met rondhangen op de pleintjes, koffie drinken en ijsjes eten, en 's middags nemen we zelfs nog een kijkje op het lokale stadsstrand. Compleet afgeladen met zonnebedjes en parasols wordt deze 150 meter zand optimaal gebruikt. Omdat Salvador aan een baai ligt die landinwaarts wijst, is het één van de enige plekken in Brazilië waar je de zon over de zee in het westen naar beneden ziet zakken... Een feit dat elke avond op het strand met gejuich wordt begroet. Hoe grappig.
Vanuit Salvador zijn we vertrokken naar onze laatste bestemming: het plaatsje Morro de São Paulo op het eiland Tinharé. Wat rust en relaxation hadden we wel verdiend na drie weken rondtrekken. Het is een superschattig plaatsje, met een paar mooie baaien en stranden. In de Braziliaanse zomer schijnt het afgeladen vol te zijn, maar nu is het overdag precies goed qua gezellige drukte. We hebben werkelijk niks gedaan, geen tour of excursie, alleen gerelaxt. Onze voornaamste bezigheid de afgelopen dagen was mensen kijken, en omdat het zo'n klein eiland is, nemen de karakters bijna soapachtige proporties aan: de kale Europeaan met Braziliaanse vriendin die op het strand het liefst een tijgerpose aanneemt, het lange stel waarvan wij denken dat de man een Braziliaan is totdat hij vloeiend Duits begint te praten, de zwerver die overdag stukjes koraal verkoopt en 's nachts zo vast slaapt dat je z'n hele kraampje leeg kunt halen, alle proppers op de boulevard inclusief een leuke Gregory van der Wiel lookalike met getattoeerde kuiten... We komen hier ook Jean weer tegen, de Fransman met wie we in Salvador een lift deelden, en Chantal, een van de Nederlandse meisjes uit de Pantanal. Tel daarbij een Argentijn op die nogal gay is maar toch graag een stukje met Kim over het strand wil lopen, en de soap is compleet. We hebben ons goed vermaakt, met alle mensen en een heleboel cocktails. Dolle pret.
En nu is het tijd om de terugreis te aanvaarden. Misschien wagen we ons in Nederland nog aan een laatste beschouwing, maar anders zeggen we bij deze: obrigada e tchau!
X Kim en Edith
De laatste week van de reis is dan toch echt aangebroken... Tijd voor wat ontspanning: zon, zee en strand aan het eind, zoals het hoort. Vanuit Campo Grande vliegen we naar Salvador, aan de noordoost kust. We hebben tot nu toe alle afstanden afgelegd per bus, maar het stuk dat we nu doen zou ons drie dagen kosten met de bus. Gelukkig hadden we dit in Nederland al bedacht en het vliegticket al aangeschaft; dit scheelt aanzienlijk met de dure lastminute kosten ter plekke.
's Avonds laat landen we in Salvador. Omdat de luchthaven ver buiten het centrum ligt en een taxi duur is, willen we de lokale bus nemen. Als we bij de halte staan te wachten, worden we aangesproken door een Fransman. Hij heeft net via via een lift geregeld en wij kunnen meerijden. Even zijn we op onze hoede, maar de Braziliaan die de lift verzorgt lijkt helemaal okee. Dus daar zitten we dan, in het donker, in een busje bij twee vreemde mannen... Onderweg stoppen we opeens op een vreemde plek in een woonwijk, maar dan blijkt dat we met een privé auto verder gaan rijden. Wij begrijpen er niks van, maar het lijkt allemaal de bedoeling te zijn. Het is gezellig met de Franse Jean en Braziliaanse Vito en we worden netjes midden voor onze pousada afgezet, krijgen nog een kus en een knuffel, en ons wordt een fijne reis gewenst. Aardige mensen hoor, in Brazilië!
Salvador is een geweldige stad. Een oud koloniaal centrum met kinderkopjes en pastelkleurige huizen, overal muziek op straat en capoeiradansers op de pleinen. Wel veel toeristen, meer dan we tot nu toe hebben gezien (okee, buiten het Christusbeeld in Rio dan... Poeh dat was toen echt even schrikken). We vermaken ons een dag met rondhangen op de pleintjes, koffie drinken en ijsjes eten, en 's middags nemen we zelfs nog een kijkje op het lokale stadsstrand. Compleet afgeladen met zonnebedjes en parasols wordt deze 150 meter zand optimaal gebruikt. Omdat Salvador aan een baai ligt die landinwaarts wijst, is het één van de enige plekken in Brazilië waar je de zon over de zee in het westen naar beneden ziet zakken... Een feit dat elke avond op het strand met gejuich wordt begroet. Hoe grappig.
Vanuit Salvador zijn we vertrokken naar onze laatste bestemming: het plaatsje Morro de São Paulo op het eiland Tinharé. Wat rust en relaxation hadden we wel verdiend na drie weken rondtrekken. Het is een superschattig plaatsje, met een paar mooie baaien en stranden. In de Braziliaanse zomer schijnt het afgeladen vol te zijn, maar nu is het overdag precies goed qua gezellige drukte. We hebben werkelijk niks gedaan, geen tour of excursie, alleen gerelaxt. Onze voornaamste bezigheid de afgelopen dagen was mensen kijken, en omdat het zo'n klein eiland is, nemen de karakters bijna soapachtige proporties aan: de kale Europeaan met Braziliaanse vriendin die op het strand het liefst een tijgerpose aanneemt, het lange stel waarvan wij denken dat de man een Braziliaan is totdat hij vloeiend Duits begint te praten, de zwerver die overdag stukjes koraal verkoopt en 's nachts zo vast slaapt dat je z'n hele kraampje leeg kunt halen, alle proppers op de boulevard inclusief een leuke Gregory van der Wiel lookalike met getattoeerde kuiten... We komen hier ook Jean weer tegen, de Fransman met wie we in Salvador een lift deelden, en Chantal, een van de Nederlandse meisjes uit de Pantanal. Tel daarbij een Argentijn op die nogal gay is maar toch graag een stukje met Kim over het strand wil lopen, en de soap is compleet. We hebben ons goed vermaakt, met alle mensen en een heleboel cocktails. Dolle pret.
En nu is het tijd om de terugreis te aanvaarden. Misschien wagen we ons in Nederland nog aan een laatste beschouwing, maar anders zeggen we bij deze: obrigada e tchau!
X Kim en Edith
-
03 Augustus 2012 - 09:57
Kaak:
Ohw meiden...klinkt als een prima vakantie! Succes met de terugreis!
Big Kiss Kaak -
03 Augustus 2012 - 10:44
Miriam:
Jullie vakantie kan in de rubriek 'missie geslaagd', ik heb iig genoten van julie verhalen! Succes met de terugvlucht en hoor later de verhalen graag nog eens live, Eddie!
x Mir -
03 Augustus 2012 - 11:17
Lotte:
Oh wat zal het wennen zijn terug in nederland! Ik heb genoten van jullie verhalen en vind het taxi verhaal bijna spannender dan de favelas van rio!
Goeie vlucht terug en ik spreek je de 17e edith!
-
03 Augustus 2012 - 13:13
Anne:
YES: de tijgerposes!!! Ik ben blij dat jullie die ook live hebben meegemaakt... Nou, als je denkt dat de favelas van Rio of een taxiritje bij twee onbekende mannen spannend is, kijk dan maar eens goed naar de tijgerposes... grrrrauw! hahaha! (be-la-che-lijk!!! hihihi) Goede terugreis, lieve meiden & tot schrijfs weer! Liefs Anne (en Reinier) -
03 Augustus 2012 - 13:37
Sanne:
Wat een heerlijke afsluiting!! Fijne terugreis... nog even.... x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
